ŞEFAAT VE DUA

ŞEFAAT, aracılık etmek demek. Allah’tan, birinin affedilmesini ve bağışlanmasını istemektir. Yani onun için Allah’a dua etmektir. Kendimizden başkası için ettiğimiz her dua bir şefaat talebidir aslında. Bu da her Müslümanın şefaate inandığını gösterir. Çünkü her namazında Rabbena dualarını tekrarlayarak Allah’tan anne babasını ve tüm müminleri bağışlamasını, dünya ve ahirette iyilik vermesini istemektedir. Ayrıca Kur’an-ı Kerim’de birçok yerde Allah, bizden eşlerimiz, çocuklarımız, anne babalarımız, sevdiklerimiz ve tüm inananlar için dua etmemizi emrediyor ve nasıl dua edeceğimizi de öğretiyor.

Birisine “Allah razı olsun” demek, bir duadır ve Allah’ın ondan razı olması için aracılık etmektir. Kendinden başkası için dua eden herkes şefaatin mümkün olduğunu kabul ediyor demektir. Bu duanın kabul edilip edilmeyeceği Allah’ın takdiridir. Hiç kimsenin kimseyi bağışlama ve kurtarma yetkisi yoktur.(Bakara, 255) Sadece bunun için dua edebilir. Peygamberlerin bile en yakınları için ettikleri dua kabul edilmeyebilir. (Hz. İbrahim’in babası, Hz. Nuh’un oğlu) Allah razı olduğu kullarından dilediklerinin aracılığını, başkaları için ettikleri duaları kabul edebilir. (Necm, 26)

Bu bir yetki değil taleptir ve talepleri değerlendirecek olan da Allah'tır (c.c.).